“Ήταν ένα μικρό καράβι που ήταν α α αταξίδευτο…”

Ποιος δεν θυμάται αυτό το τραγουδάκι, μεταφρασμένο από τα Γαλλικά, των παιδικών μας χρόνων; Στον ενθουσιασμό του παιχνιδιού και του τραγουδιού δεν καταλαβαίναμε ότι σ’ αυτό το αθώο παιχνιδοτράγουδο αναφέρεται ένας καννιβαλισμός, που έχει σχέση με μια από τις πιο φρικιαστικές ναυτικές τραγωδίες.

Τον Ιούλιο του 1816 η φρεγάτα του Γαλλικού πολεμικού ναυτικού “Μέδουσα” ναυάγησε ανοιχτά της Σενεγάλης εξ αιτίας του ανίδεου και υπερόπτη καπετάνιου. Από τους 400 επιβάτες οι 147 ανέβηκαν σε μια σχεδία που δημιουργήθηκε πρόχειρα από τα λείψανα του ναυαγίου, χωρίς νερό και τρόφιμα. Αποκομμένοι με εγκληματικό τρόπο από τις έτσι κι αλλιώς ανεπαρκείς σωσίβιες λέμβους, εγκαταλελειμμένοι στην τύχη τους από τον καπετάνιο, περιπλανήθηκαν 15 ημέρες στις τροπικές θάλασσες στον καυτό ήλιο, αφυδατωμένοι, στην απόλυτη εξαθλίωση, με πράξεις καννιβαλισμού μέσα στην απελπισία τους. Τους ελάχιστους επιζώντες περισυνέλεξε ένα καράβι αλλά και αυτοί υπέκυψαν μετά από λίγο.

Ένας από τους πιο γνωστούς πίνακες του Λούβρου είναι “Η σχεδία της Μέδουσας” του Γάλλου ζωγράφου Θεόδωρου Ζερικώ, ο οποίος ένοιωσε βαθύτατα την παγκόσμια συγκίνηση από την άνανδρη εγκατάλειψη των ναυαγών και απέδωσε πολύ ρεαλιστικά το μαρτύριό τους.

 

 

Διαβάστε επίσης...
Αφήστε μια απάντηση