Γραφειοκρατία. Η σφραγιδομανία στο χαρτοβασίλειο

Όλοι γνωρίζουν ότι η χώρα μας είναι πρωταθλήτρια στη γραφειοκρατία, που δεν είναι μόνο χαρτιά και σφραγίδες αλλά και μια ολόκληρη νοοτροπία Οθωμανική, που μας εξουθενώνει.

Δυστυχώς αυτή η φρικαλέα γραφειοκρατία, που φανερώνει το ασύλληπτο μέγεθος της ανθρώπινης ηλιθιότητας, έχει μπει στα γονίδια του Νεοέλληνα και έχει γίνει τρόπος ζωής.

Στη χώρα που κάθε στιγμή πρέπει να αποδεικνύεις ότι δεν είσαι ελέφαντας, τα χαρτιά και οι σφραγίδες είναι ιερά πράγματα.

Το παρακάτω ποίημα είναι του ποιητή Αντώνη Αναπλιώτη (1885-1951) που ήταν υπάλληλος στο Υπουργείο Εσωτερικών.

ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ

Πρωτοκόλλησέ την, στοιχειοθέτησέ την

και φακέλλωσέ την και συσχέτισέ την,

πιστοχρέωσέ την,

κάτσε διάβασέ την και μελέτησέ την,

πολυπρόσεξέ την, πολυεξέτασέ την

κι ύστερα αφησέ την κι απαράτησέ την

κι αναζήτησέ την.

Γράψε, στούπωσέ την,

ράψε, ξήλωσέ την,

μονογράφησέ την, προσυπόγραψέ την,

ήτοι μ’ ένα λόγο: διενέργησέ την,

καθαρόγραψέ την και παράπεμψέ την

κι επανάφερέ την, ή διαβίβασέ την,

ή ανακοίνωσέ την με τα «κατωτέρω»

(ό,τι ξέρεις, ξέρω)

με τα «περαιτέρω»

μ’ όλα τα «λαμβάνω»

κι «επαναλαμβάνω» (δεν καταλαμβάνω)

μ’όλα τα «ερευνήσας»

και τα «αναδιφήσας» (φτου κι απ’ την αρχή σας)

Και δεν τ΄ανευρίσκω, και τα «υπομιμνήσκω»

Μ’όλα τα «αναφέρω» μ΄όλας τας τιμάς

Για τα «περαιτέρω» για τα «καθ΄υμάς»

(η μικρή ιστορία μιας αναφοράς)