Περιδιαβάζοντας τα πανέμορφα χωριά των Κυθήρων και αντικρύζοντας τα εγκαταλειμένα, ή ερειπωμένα σπίτια και τις γειτονιές, αναλογίζεσαι με πόνο ότι σ’ αυτά τα σπίτια, που τώρα βασιλεύει η ερήμωση και η σιωπή, κάποτε μπαινόβγαιναν ξωμάχοι, ακουγόταν ο χτύπος του αργαλειού, ράβανε προίκες, μοσχομύριζαν ζυμωτά και ακούγονταν τραγούδια γάμου.
Το 1867…