Παραμερίζοντας την Αθήνα με το όργιο της αντιπαροχής, το βλέμμα σταματά και ξεκουράζεται σε ό,τι απέμεινε απ´τα παλιά αρχιτεκτονικά στολίδια της νεοκλασικής μόδας. Κτίρια του μέτρου, της αρμονίας, του εκλεκτού γούστου, κτίρια που ταίριαζαν τόσο πολύ και σέβονταν την πόλη που ταυτίστηκε με την ομορφιά και το μέτρο. Και μην ξεχνάμε ότι το μέτρο είναι έννοια Ελληνική, είναι η λέξη της καρδιάς των Ελλήνων.
Πολλά από αυτά τα κτίρια ευτυχώς λαμπρά ανακαινισμένα λάμπουν στον Αττικό ήλιο, ενώ άλλα κρυμμένα πίσω από λινάτσες περιμένουν υπομονετικά να ´ρθει η σειρά τους να ξαναβρούν την παλιά τους λάμψη. Τι διακοσμητικά ανθεμωτά ακροκέραμα, τι φουρούσια, τι κυμάτια, τι γείσα, τι αετώματα, τι στηθαία, τι να πρωτοθαυμάσει κανείς!
Απο τα πιο όμορφα οικοδομικά στοιχεία ειναι τα φουρούσια, στα οποία στηριζόταν το μπαλκόνι. Είναι μαρμάρινα ωραία διακοσμημένα και υπήρχαν όχι μόνο για διακοσμητικούς λόγους, αλλά και για στατικούς.