Τα παλιά χρόνια η βρεφική θνησιμότητα ήταν πολύ συνηθισμένο φαινόμενο. Σπάνια εύρισκες μια οικογένεια που να μην είχε χάσει ένα ή και περισσότερα παιδιά. Τα μωρά εκείνη την εποχή ήταν ευάλωτα χωρίς εμβόλια και τα άλλα μέσα της σύγχρονης ιατρικής, εκτεθειμένα στο ύπαιθρο και σε ποικίλες κακουχίες.
Έτσι γεννήθηκαν πολλές δεισιδαιμονίες π.χ. πολλοί γονείς που πέθαιναν τα παιδιά τους, άλλαζαν σπίτι, διότι πίστευαν ότι φταίει το σπίτι που είχε κακή ενέργεια, ή μάζευαν τα ρούχα του μωρού πριν βασιλέψει ο ήλιος, ή μαζί με το βαφτιστικό όνομα για να ξορκίσουν το κακό, έδιναν και το όνομα Χάρος, ή Δράκος και Δρακούλα. Άλλοι γονείς έριχναν το παιδί στα άγια, το τρυποπερνούσαν από το αγιοθέριδον, το έτασσαν σε κάποιον άγιο ή σε μοναστήρι κ.α. Άλλοτε έριχναν το βρέφος μπροστά στην εικόνα της Μυρτιδιώτισσας, ή εξέθεταν το μωρό σε ένα τρίστρατο. Ο πρώτος διαβάτης που θα το εύρισκε και θα το έπιανε, γινόταν ο νονός του παιδιού. Οι γονείς που περίμεναν κρυμμένοι, φώναζαν στο διαβάτη « καλορίζικο το βρέσιμό σου»
Από εκεί προήλθε το όνομα Βρετός που είναι ο ευρετός. Σήμερα αυτή η συνήθεια έχει εκλείψει, διότι δεν υπάρχει πια βρεφική θνησιμότητα. Όμως το όνομα Βρετός απαντά ακόμα στα Κύθηρα στα εγγόνια του Βρετού και της Βρετής.
Σε κάποιους έγγαμους ιερείς κατά τη χειροτονία το άλλαξαν, επειδή δεν υπάρχει στο εορτολόγιο, όμως πίσω από αυτό το όνομα κρύβεται όλη η λαχτάρα και ο φόβος και η ανασφάλεια των γονέων του παλιού καιρού που κατέφευγαν σε «αγιωτικά» αλλά και σε δεισιδαίμονες συνήθειες και μαγικούς τρόπους για να σώσουν τα παιδιά τους.