Τα παλιά χρόνια που οι άνθρωποι δεν διέθεταν το κατάλληλο μηχάνημα για τη συγκομιδή του μελιού (μελιτοεξαγωγέα) έστυβαν τις κηρήθρες με το μέλι και τα στυμμένα κομμάτια τα ξέπλεναν με νερό.
Σ’ αυτό το γλυκό νερό με το υπέροχο άρωμα του ανόθευτου θυμαρίσιου μελιού έριχναν σιτάρι αλεσμένο από το σπιτικό χερόμυλο το έβαζαν στη φωτιά, έριχναν αμύγδαλα ασπρισμένα και καβουρντισμένα, το ανακάτευαν συνέχεια και όταν έβραζε το σιτάρι το σερβίριζαν σε πιάτα, φλιτζάνια, μπολάκια και το πασπάλιζαν με κανέλα και κοπανισμένα αμύγδαλα.
Σήμερα ο μελόχοντρος παρασκευάζεται ως εξής: Χρησιμοποιούμε τα ίδια υλικά (πληγούρι, νερό, μέλι, αμύγδαλα, κανέλα) με την εξής αναλογία: Σε ένα φλιτζάνι νερό υπολογίζομε μια κουταλιά μέλι (ανάλογα πόσο γλυκό το θέλομε) και μια κουταλιά σούπας πληγούρι. Αντί για πληγούρι μπορούμε να χρησιμοποιήσομε σιμιγδάλι. Το ανακατεύομε συνέχεια για να μην τσικνώσει και όταν βράσει το σερβίρομε.