Λέξεις κοινές στο Κερκυραϊκό και Κυθηραϊκό γλωσσικό ιδίωμα

Τα κοινά χαρακτηριστικά του Κερκυραϊκού και του Κυθηραϊκού γλωσσικού ιδιώματος είναι πρώτα πρώτα ο μεγάλος αριθμός δανείων από την Ιταλική γλώσσα, λόγω της μακρόχρονης ενετικής κατοχής.

Οι τύποι του άρθρου, τση μάνας, τσι μέρες, τσι κότες. Η γενική πληθυντικού και η αιτιατική ενικού σχηματίζονται σε –ονε π.χ. τουν ανθρώπωνε, τουν παιδιώνε, ποίονε.

Το 3ο πληθυντικό των ρημάτων με κατάληξη –νε π.x. γράφουνε, τρώγανε, παίζουνε. Η συλλαβική αύξηση στους ιστορικούς χρόνους, εβαρέθηκα, εκοιμάτανε, επήγαμε. Η κατάληξη –ιομαι, τραβιόμαι, κουβαλιόμαι, κρατιόμαι.

Εκτός από αυτά τα μορφολογικά χαρακτηριστικά, υπάρχουν και κοινές λέξεις όπως:

Αγιούτο=βοήθεια

Αλαμπρατσέτα=πιασμένοι αγκαζέ

Αμπονώρα=ενωρίς

Απολιώρα=προ ολίγου

Αριβάρω=φτάνω

Αγκώνω=μπουκώνω

Βιάτζο=διαδρομή

Γαλίφης=κόλακας

Γρέτζος=με ανώμαλη επιφάνεια

Δεσπετικά=πείσματα

Ζμπρέει= έχει ζημιά

Ινπούντο=ακριβώς

Ινκάντο=δημοπρασία

Κάζο=συμβάν

Καβαλίνα =κοπριά

Καδενάτσος=σιδερένιος σύρτης

Καλοπέσουλος=καλόβολος

Κοντραστάρω=εναντιώνομαι

Λάσκο=χαλαρό

Λάτα=τενεκές

Λαμπάντε=διαυγής

Μόμολο=ασχημομούρης

Μπουκούνι=κομμάτι ψωμί

Νερομπλούτσι=άνοστο φαγητό

Παρτσινέβελος=αδελφικός

Περατζάδα=βόλτα

Πεπανός=δύστροπος στο φαγητό

Προσαπόκου=περίπου

Πόντα=κρυολόγημα

Πρεμούρα=βιασύνη

Ρεγάλο=δώρο

Ρετσέτα=ιατρική συνταγή, σημείωμα

Σκάρσο=λιποβαρές

Σκουράντζος=παστός μπακαλιάρος

Τάλε κουάλε=ίδιο

Τζιριτζάντζολες=καμώματα

Τσαπόνι=κασμάς

Τσιριμόνιες=φιλοφρονήσεις

Φαλιμέντο=χρεωκοπία

Φάουσα=καρκίνωμα

Χαλκογραφία του Giovanni Orlandi Ρώμη 1602. Απεικονίζει τους δυο λόφους του φρουρίου της Κερκυρας και δεξιά το νοσοκομείο για την περίθαλψη των τραυματιών του πολέμου. Οι τραυματίες μεταφέρονται με βάρκες απο τα αγκυροβολημένα ιστιοφόρα, ένας με φορείο, άλλοι με πατερίτσες.