Παραδόσεις είναι μυθικές διηγήσεις που πλάθει ο λαός μας και τις συνδέει με ορισμένες τοποθεσίες και τις πιστεύει σαν αληθινές. Οι διηγήσεις αυτές είναι προϊόντα της μυθοπλαστικής φαντασίας του ανθρώπου, η οποία δημιούργησε τους δαίμονες, τις νεράιδες, τα μαρμαρώματα, τα στοιχειά, τους καλικάντζαρους, τους αράπηδες, τους δράκους, τους βουλιαγμένους τόπους, τα φαντάσματα, τις στρίγγλες, τα χαμοδράκια κ.α.
Στα Φράτσια των Κυθήρων οι παλιοί διηγούνται ότι στα Λενταρακιάνικα, στον άγιο Γιώργη, μετά τα μεσάνυχτα έβγαινε μια γουρούνα με τα γουρουνάκια της και τριγύριζε το χωριό και όποιος τη συναντούσε, αρρώσταινε και έπρεπε νε του διαβάσει ο παπάς.
Επίσης διηγούνταν ότι στον άγιο Δημήτρη, στο κοιμητήριο των Φρατσίων έβγαινε ένας αλογοκαβαλάρης που έβγαζε σπίθες. Οι ξωμάχοι, όταν τον συναντούσαν, γύριζαν πίσω. Στη Μαύρη Λίμνη, στο λαγκάδι, πίστευαν ότι έβγαινε ένα θηρίο, που πολλοί πίστευαν ότι το είδαν. Κάποτε ξεκίνησαν κάποιοι από τα Φράτσια για να κάψουν το θηρίο. Προχώρησαν στο λαγκάδι και στην προσπάθειά τους να εξοντώσουν το θηρίο έκαψαν μια ελιά και από τότε το σημείο αυτό ονομάζεται Καμένη Ελαία.