Πέρα από τα μέτρα προφύλαξης που έπαιρναν οι αρχές της Βενετοκρατίας και της Αγγλοκρατιας αργότερα, οι αρχές και ο λαός σε περιόδους έξαρσης των λοιμωδών νοσημάτων στήριζαν τις ελπίδες τους στη θεία παρέμβαση, όπως φαίνεται στα υμνογραφικά κείμενα.
Έτσι στον παρακλητικό κανόνα της Μυρτιδιώτισσας διαβάζουμε:
Σκέπασον ημάς εν τη σκέπη της σης χάριτος, Ως εσκεπάσας την νήσον σου ποτέ εκ πανώλους λοιμικής Μυρτιδιώτισσα. ( προστάτευσε μας, Μυρτιδιώτισσα, με τη χάρη σου, όπως προστάτευσες τα Κύθηρα κάποτε από τη φοβερή λοιμική, την πανούκλα)
Λιτανείες, δεήσεις, με συμμετοχή των αρχών, αφιερώματα, ήταν πολύ συνηθισμένα σε τέτοιες περιπτώσεις.
Στην επιδημία πανούκλας περί το 1690 στα Κύθηρα ο Βενετός Προβλεπτής Zan Marco Calbo ανέθεσε σε Κυθήριο ζωγράφο να φιλοτεχνήσει την εικόνα του οσίου Θεοδώρου του εν Κυθηροίς και του αγίου Ρόκκου των καθολικών που ήταν προστάτες των πανωλόβλητων.