Ο πιο γνωστός και ο πιο συνηθισμένος χαιρετισμός των εκδηλωτικών Ελλήνων είναι η λέξη ΚΑΛΗΜΕΡΑ.
Το χαιρετισμό αυτό οι Έλληνες τον απευθύνουν άλλοτε πρόσχαρα και χορταστικά, άλλοτε κατηφείς και με μισό στόμα ανάλογα με τα κέφια. Κι όμως είναι μια λέξη γεμάτη μουσική, με 4 φωνήεντα, μια λέξη που ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία του λαού μας και στο γλυκό κλίμα μας, το οποίο μας επιτρέπει να χρησιμοποιούμε πολλά φωνήεντα που προϋποθέτουν ανοιχτό στόμα, κάτι που δεν μπορεί να γίνει στα ψυχρά κλίματα.
Η «καλημέρα» είναι του Θεού μας έλεγαν οι γονείς μας και εννοούσαν ότι ακόμα και σε περίπτωση που ψυχρανθούν οι σχέσεις των ανθρώπων, δεν επιτρέπεται επ’ ουδενί να κόψομε την «καλημέρα». Τη λέξη αυτή παλαιά τη συνήθιζαν ζωγραφισμένη, ή κεντημένη στους καθρέφτες της κρεβατοκάμαρας.
Σε ένα παλιό σπίτι στα Βιαράδικα στην είσοδο, στο πώρινο ανώφλι, εκεί που συνήθως σκάλιζαν το Σταυρό, το κατ’εξοχήν αποτροπαϊκό σύμβολο, τη χρονολογία, τα αρχικά του οικοδεσπότη, εδώ ο φιλόξενος και κοινωνικός οικοδεσπότης χάραξε τη λέξη «ΚΑΛΗΜΕΡΑ» την οποία μοίραζε απλόχερα στους περαστικούς και τους προδιέθετε για τα φιλόξενα αισθήματά του.