Κατά τη διάρκεια του Βενετοτουρκικού ανταγωνισμού στο Αιγαίο, κατά το διάστημα μεταξύ 15ου και 18ου αι. τα Κύθηρα πέρασαν μεγάλες δοκιμασίες. Οι Τουρκικές επιδρομές στο νησί, με αποκορύφωμα την καταστροφή της Παληόχωρας το 1537 από τον αρχιναύαρχο του Τουρκικού στόλου Χαϊρεντίν Βαρβαρόσσα, άφησαν βαθύτατα τραύματα.
Το 1715, στη διάρκεια των επιδρομών των Τούρκων εναντίον των Βενετικών κτήσεων στην Πελοπόννησο, τα Κύθηρα έστειλαν εθελοντές να βοηθήσουν στην πολιορκία της Μεθώνης. Όταν όλα έδειχναν ότι ο επόμενος στόχος θα ήταν τα Κύθηρα, στο νησί σχηματίστηκαν δύο παρατάξεις. Η φιλοβενετική, με επικεφαλής το Βενετό Προνοητή Σεβαστιανό Μαρτσέλο, επέμενε να αντιτάξουν άμυνα στους Τούρκους, ενώ η δεύτερη, η φιλοτουρκική, επέμενε να καλέσουν τους Τούρκους και να παραδοθούν οικειοθελώς αλλάζοντας κυρίαρχο, φοβούμενοι σφαγές και αντίποινα.
Τελικά το 1715 ο Προβλεπτής Μαρτσέλο παρέδωσε το Φρούριο στον καπουδάν πασά Κότζα, ο οποίος κατέστρεψε τις υπόγειες σήραγγες και το περιτείχισμα του Φρουρίου. Η Τουρκική κυριαρχία δεν κράτησε πολύ. Δύο φορές το 1716 οι Βενετοί νίκησαν σε ναυμαχία τους Τούρκους στο στενό των Κυθήρων. Τη δεύτερη φορά ηττήθησαν κατά κράτος και ο Βενετός ναύαρχος Διέγος ανακατέλαβε τα Κύθηρα επ΄ονόματι της Γαληνοτάτης.
Το 1718 Βενετοί και Τούρκοι υπέγραψαν τη συνθήκη του Πασάροβιτς και τα Επτάνησα επεστράφησαν στους Βενετούς.
Στη σύντομη αυτή κατοχή των Κυθήρων οι Τούρκοι μάλλον περιορίστηκαν στην είσπραξη φόρων και άφησαν στους ντόπιους κάποιας μορφής αυτοδιοίκηση.